Diagnose van neurologische aandoeningen bij kinderen: mogelijke tests

De zorgverlener van uw kind kan de informatie over de tests met u doornemen en eventuele vragen beantwoorden.

Dit blad beschrijft de tests die kunnen worden uitgevoerd om een ​​diagnose te stellen en informatie te verzamelen over neurologische aandoeningen bij kinderen. De zorgverlener van uw kind zal u vertellen welke van deze tests bij het kind moeten worden uitgevoerd:

• Angiografie (ook wel arteriografie genoemd). Procedure die de gezondheid van de bloedvaten (slagaders of aders) evalueert die bloed naar de hersenen en de hersenen binnenin brengen. Tijdens deze procedure wordt een katheter (dunne plastic buis) in een bloedvat geplaatst waardoorheen een vloeistof, een "contrastmedium" genaamd, wordt geïnjecteerd, zodat de bloedvaten duidelijk kunnen worden gevisualiseerd op röntgenfoto's. Gespecialiseerde angiogrammen kunnen ook worden uitgevoerd in combinatie met tomografie of magnetische resonantie beeldvorming (hieronder uitgelegd). De benodigde tijd voor deze tests kan variëren. Praat vooraf met uw zorgverzekeraar om een ​​idee te krijgen van hoe lang de test zal duren. Dit komt omdat uw kind tijdens de test onbeweeglijk moet blijven en mogelijk sedatie of algehele anesthesie nodig heeft om deze test uit te voeren.
• Computertomografie (CT). Verkenning waarin röntgenfoto's en computertechnologie samenkomen om gedetailleerde beelden van de hersenen te vormen. In deze test wordt straling gebruikt. Uw kind moet tijdens deze test onbeweeglijk blijven, maar het is meestal snel en veel kinderen kunnen deze test doen zonder veel hulp nodig te hebben. Het kan nodig zijn om sedatie of anesthesie te gebruiken.
• Electroencephalography (EEG). Test waarmee de elektrische activiteit van de hersenen kan worden geregistreerd. Voor de test worden elektroden (ronde schijven met draden) op de hoofdhuid bevestigd door middel van een kleefmiddel of pasta. De elektroden zenden impulsen uit die de elektrische activiteit van de hersenen registreren. Er zijn tijden dat deze test wordt gedaan terwijl je kind slaapt. Andere keren is het gedaan met het kind wakker. Af en toe is het gedaan terwijl je kind wordt gevolgd door video om de activiteit van hun hersengolven te coördineren met hun fysieke activiteit.
• Elektromyografie (EMG). Test waarmee de spier- en zenuwfunctie van de armen en benen kan worden beoordeeld. Voor deze test krijgt uw kind kleine naaldelektroden in bepaalde spieren en wordt gevraagd om te ontspannen en gespannen te zijn. Tijdens dit proces wordt de elektrische activiteit van deze spieren geregistreerd. Daarom moet uw kind samenwerken met de technicus die de test uitvoert en in staat zijn om eenvoudige aanwijzingen te volgen. Deze test wordt meestal gedaan samen met een zenuwgeleidingsonderzoek (later uitgelegd).
• Potentieel geactiveerd Tests die de snelheid en efficiëntie evalueren waarmee de zenuwen van het lichaam reageren op bepaalde soorten sensorische stimulatie, zoals zwaailichten, luide geluiden of elektrische impulsen die naar de armen en benen worden gestuurd. Voor de test worden elektroden op de huid bevestigd die het opnemen van elektrische activiteit mogelijk maken. Uw kind moet tijdens deze test wakker blijven en meewerken.
• Magnetische resonantie (MR). Verkenning waarin sterke magneten, radiogolven en computertechnologie worden gebruikt om gedetailleerde beelden van de hersenen te vormen. Voor deze test is geen straling vereist. Aangezien magneten worden gebruikt, moet u uw zorgverlener op de hoogte brengen als uw kind wat metaal in zijn lichaam heeft. Als uw kind metaal heeft, kunnen ze geen MRI doen omdat het metaal de kwaliteit van het onderzoek kan beïnvloeden. Vraag uw zorgverlener vóór de MRI-datum of er een reden is waarom uw kind geen MRI zou moeten hebben. De machines waar MRI's worden gemaakt zijn ook erg luidruchtig. Sommige jonge kinderen kunnen het moeilijk vinden om onbeweeglijk te blijven tijdens deze test vanwege het lawaai en de tijd die de test in beslag neemt. Deze test duurt vaak meer dan 20 minuten. Praat met uw zorgverzekeraar als u denkt dat uw kind sedatie nodig heeft voor deze test.
• Zenuwgeleiding onderzoek (NEC). Test die de functie van de zenuwen van de armen en benen evalueert. Voor deze test worden sommige elektroden op de huid bevestigd, langs de paden van bepaalde zenuwen, en vervolgens wordt een elektrische stroom toegepast die ze stimuleert; vervolgens wordt de elektrische activiteit geregistreerd.
• Positronemissietomografie (PET). Bewijs dat computertechnologie gebruikt om een ​​beeld van hersenactiviteit te genereren (in plaats van de structuur ervan te onderzoeken). Tijdens de test wordt een op glucose gebaseerde verbinding geïnjecteerd in de bloedbaan die gebieden met hoge en lage hersenactiviteit in het beeld helpt markeren. Daarom moet uw kind vóór de test een infuus hebben.
• Lumbale punctie Procedure die de evaluatie van de gezondheid van de hersenen, de hersenvliezen en het ruggenmerg mogelijk maakt door analyse van cerebrospinale vloeistof (CSF). Voor de test wordt de onderrug verdoofd en wordt een naald ingebracht in het medullaire kanaal om een ​​klein monster van de liquor te extraheren en te analyseren. Deze procedure duurt slechts enkele minuten, maar uw kind moet volledig onbeweeglijk blijven.
• Transcraniële Doppler (DTC). Test waarin hoogfrequente geluidsgolven worden gebruikt om de bloedstroom door de hersenvaten te observeren. Deze test gebruikt geen straling. Je kind moet bewegingsloos blijven, hoewel er geen probleem is als je tijdens deze test wat beweegt.
• Echografie. Test in welke geluidsgolven worden gebruikt om een ​​breinbeeld te creëren. Straling wordt niet gebruikt voor deze test. Deze test is alleen effectief om beelden van de hersenen van baby's te verkrijgen wanneer het zachte gedeelte van de schedel (de fontanelle) nog steeds open is. Eenmaal gesloten, na enkele maanden van leven, is echografie niet langer effectief om beelden van de hersenen te verkrijgen omdat geluidsgolven de schedel niet kunnen doordringen.

Help je kind om voor te bereiden

Veel ziekenhuizen hebben mensen die speciaal zijn opgeleid om kinderen te helpen omgaan met hun medische procedures of ervaringen in het ziekenhuis. Vaak worden deze mensen 'specialisten in het kinderleven' genoemd. Neem contact op met de zorgverlener van uw kind om erachter te komen of er programma's over het kinderleven of andere soortgelijke diensten voor het kind zijn. Er zijn ook dingen die u kunt doen om uw kind voor te bereiden op de test of procedure. De beste manier om verder te gaan, is afhankelijk van de behoeften van het kind. Begin met de volgende tips in de praktijk om te zetten:

• Gebruik korte, eenvoudige woorden om de test van uw kind te beschrijven en leg uit waarom ze worden getest. Omdat jonge kinderen niet al te lang opletten, geef je je verklaring kort voor de test als je een jong kind hebt. Oudere kinderen kunnen meer tijd krijgen om de test van tevoren te begrijpen.
• Vertel uw kind wat u tijdens de test in het ziekenhuis kunt verwachten. U kunt bijvoorbeeld vermelden wie u zal testen en de ziekenhuiskamer zal beschrijven.
• Zorg ervoor dat het kind de delen van zijn lichaam begrijpt die hem tijdens de test zullen onderzoeken.
• Beschrijf zo goed mogelijk wat het kind tijdens de test zal voelen. Vertel hem bijvoorbeeld dat hij een elektrode op zijn huid kan aanbrengen, een rond en mogelijk plakkerig voorwerp.
• Laat uw kind u vragen stellen en met oprechtheid antwoorden. Het kind kan nerveus of bang zijn en kan zelfs huilen. Troost je kind door hem te vertellen dat je in de buurt bent tijdens de test.
• Ga indien nodig naar games door met uw kind te praten over de test. Probeer in het geval van jonge kinderen de situatie te illustreren met personagespellen, bijvoorbeeld door het favoriete speelgoed of voorwerp van het kind te gebruiken. Als uw kind ouder is, vindt u het misschien handig om boeken te lezen of foto's te laten zien van wat er tijdens de test zal gebeuren.
• Voor de meeste van deze tests moeten kinderen onbeweeglijk blijven. Sommige kinderen vinden het erg moeilijk om stil te blijven. Als u bang bent dat uw kind niet zolang als nodig kan onbeweeglijk blijven, praat dan met uw zorgverzekeraar. Gespecialiseerde kindercentra bieden vaak pediatrische sedatiediensten die uw kind helpen kalm te blijven en niet te bewegen tijdens deze tests.