Interstitiële longziekte: diagnose

Wanneer u interstitiële longziekte heeft, hebben de longen littekens. Om een ​​diagnose van interstitiële longziekte te stellen, moet uw zorgverlener weten wat uw taak is, uw levensstijl en uw symptomen. Je provider zal luisteren (luisteren) naar je longen en hart en je neus en keel onderzoeken. Mogelijk wordt u ook gevraagd om een ​​test uit te voeren.

Uw medische geschiedenis

Mogelijk worden enkele van deze vragen gesteld:

• Heb je het gevoel dat je geen lucht hebt?
• Welke medicijnen neem je?
• Hebt u gedurende lange tijd schadelijke stoffen ingeademd? Bijvoorbeeld schimmel, chemicaliën of asbest, silica, metaal of kolenstof?
• Rook je?
• Is radiotherapie klaar? Bijvoorbeeld om kanker te behandelen.
• Heb je een infectie van de longen gehad?
• Is er een geschiedenis van longziekte of bindweefselaandoeningen in uw gezin?

Tests die u nodig heeft

Er kan u worden verteld dat u routinematige bloedonderzoeken en een thoraxfoto moet laten maken. Andere tests kunnen zijn:

• ECG (elektrocardiogram). Deze test wordt gebruikt om het ritme van je hart te controleren. Het helpt om te zien of hartaandoeningen ervoor zorgen dat u moeite hebt met ademhalen.
• CT (computertomografie). Met deze test kunt u een gedetailleerder beeld van uw longen verkrijgen.
• Pulsoximeter. Bij deze test wordt een klein apparaatje gebruikt dat op het puntje van je vinger wordt geplaatst en dat de hoeveelheid zuurstof in je bloed meet wanneer je rust en wanneer je actief bent.
• Arterieel bloedgas Een bloedmonster wordt uit een slagader getrokken, meestal van de pols, om het zuurstofgehalte in het bloed te meten.
• Cardiopulmonale inspanningstest. Deze test controleert hoe goed uw hart en longen werken wanneer u actief bent. Meestal wordt een loopband of een hometrainer gebruikt.
• Bronchoscopie. Met deze test kan uw arts in uw luchtweg kijken met een dunne, verlichte buis, een bronchoscoop genoemd. De arts zal de bronchoscoop in uw mond inbrengen, in uw keel en van daaruit naar de bronchiën totdat deze uw longen binnendringt. U kunt ook speciale instrumenten door de bronchoscoop halen om kleine monsters van het weefsel in uw longen te verwijderen. Dit wordt een biopsie genoemd. Deze weefselmonsters kunnen uw leverancier helpen bepalen of u al dan niet interstitiële longziekte heeft.
• Chirurgische longbiopsie. In deze test worden weefselmonsters uit uw longen verwijderd via een of meer sneden die de arts in uw borst maakt. Deze methode kan nodig zijn als andere technieken falen of als het nodig is om grotere weefselmonsters te nemen.

Testen om de werking van de longen te meten (PFT)

Tests om de longfunctie (PFT) te meten kunnen worden uitgevoerd in het kantoor van uw zorgverzekeraar of in een ander medisch centrum of ziekenhuis. U kunt een test ondergaan voordat u uw medicijnen inneemt en een andere nadat u ze hebt gebruikt. Mogelijk moet u de testen van tijd tot tijd herhalen tijdens uw behandeling. Uw zorgverlener kan u het volgende vertellen:

• Spirometrie. Deze test meet hoe goed je longen werken. ir at ori o forzado e nu n segundo o FEV1). Een gemeenschappelijke meting is de hoeveelheid lucht die je blazen of uitademt na een diep adem (de zogenaamde gedwongen of FVC vitale capaciteit) en hoeveel lucht je kunt uitademen in een seconde na het nemen van een diep adem (de volume esp gaan op ori of gedwongen e n n seconde of FEV1).
• De eerste wordt geforceerde vitale capaciteit (FVC) genoemd. Het is een maat voor de grootte van de longen (in liter) en vertegenwoordigt het volume lucht in de longen dat kan worden uitgeademd na diepe inspiratie. ir at ori o forzado e nu n segundo (FEV1). De tweede is het volume esp gaan op ori of gedwongen en nu n seconde (FEV1). Het is een meting van hoeveel lucht in een seconde kan worden uitgeademd na een diepe inspiratie. Je zult ook een ander getal in de resultaten van spirometrie zien - de FEV1 / FVC-ratio. Dit getal staat voor het percentage longgrootte (FVC) dat in één seconde kan worden uitgeademd.

• Meting van het longvolume. Deze test meet hoeveel lucht u inademt (inademt) en hoeveel lucht er nog in uw longen zit nadat u uitademt (laat de lucht ontsnappen).
• Pulmonale diffusietest. Deze test schat hoeveel zuurstof wordt getransporteerd van de longblaasjes (kleine luchtzakken) van je longen naar je bloed.
• 6-minuten looptest. Deze test meet de totale afstand die je kunt lopen. Je zuurstofniveaus worden ook gecontroleerd.