De schouder is de meest flexibele gewricht in het lichaam. Dankzij de schouder is het mogelijk om een bal te gooien, de rug te krassen en de arm praktisch in elke richting te richten. Maar als dit gewricht gewond is, kan het worden gedestabiliseerd. Deze aandoening staat bekend als schouderinstabiliteit.
Een gezonde en stabiele schouder
De kop van het armbeen (humerus) past in een holte (glenoïde), vergelijkbaar met hoe een golfbal in zijn steun past. Bepaalde delen van het schoudergewricht, stabilisatoren genoemd, houden de kop van de humerus aan de glenoïde bevestigd. Onder de stabilisatoren bevindt zich een laag ligamenten en andere sterke vezels die de capsule vormen. Hierin is de kop van de humerus en de glenoïde holte ingesloten.
Een losse en onstabiele schouder
De belangrijkste oorzaak van instabiliteit is een blessure die het hoofd van de humerus dwingt zijn holte te verlaten. De volledige uitgang van de humerus buiten het gewricht staat bekend als dislocatie. De gedeeltelijke exit wordt subluxatie genoemd. In beide gevallen rekt de beschadiging de vezels van de capsule uit of scheurt deze. Het kan ook andere delen van het gewricht beschadigen. Hierdoor is de kans groter dat de kop van de humerus weer uit de glenoïdholte komt.
|
| Het schoudergewricht kan onstabiel zijn in een of meer richtingen. |
Hoe de schouder opnieuw te stabiliseren
De zorgverlener zal je schouder onderzoeken. Deze test omvat waarschijnlijk het maken van foto's met röntgenfoto's of magnetische resonantie beeldvorming. Vervolgens bespreken ze behandelingsopties. Deze kunnen bestaan uit fysiotherapie, een operatie of beide. Als de schouder eenmaal gestabiliseerd is, kan beweging u gezond houden.
Reacties
Een reactie posten